Holocaustontkenning

Antwoorden op andere ‘vragen’ vind je in het menu hiernaast. 

7. Wie bouwde de eerste concentratiekampen, waar en wanneer?

Het IHR zegt: 

Concentratiekampen werden in de Westerse wereld blijkbaar voor het eerst toegepast in Noord-Amerika tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. De Britten interneerden duizenden Amerikanen, waarvan er veel omkwamen door ziekte en mishandeling. Andrew Jackson en zijn broer – die overleed – waren twee van hen. Later bouwden de Britten concentratiekampen in Zuid-Afrika om Afrikaanse vrouwen en kinderen gevangen te zetten tijdens hun verovering van dat land (de Boerenoorlog). Tienduizenden stierven in deze helse oorden, die veel erger waren dan enig Duits concentratiekamp in WOII.

Nizkor antwoordt:

Irrelevant als het over de Holocaust gaat, behalve de laatste zin – die absurd is. Zelfs Holocaust-ontkenners moeten toegeven dat honderduizenden gevangen in nazi-kampen zijn gestorven – zie hun antwoord op vraag 36. Alweer spreken zij zichzelf tegen. Het IHR wil de misdaden van de nazi’s goedpraten door ze te vergelijken met andere kwaden. Wij doen niet mee aan dit moreel relativisme. Wij presenteren slechts de historische feiten over de nazi’s en laten de lezer voor zichzelf beslissen.

8. Waarin verschilde Duitse concentratiekampen van Amerikaanse ‘relocation’-kampen voor Japanse, Duitse en Italiaanse Amerikanen tijdens de Tweede Wereldoorlog?

Het IHR zegt:

Behalve de naam, was het enige belangrijke verschil dat de Duitsers personen interneerden omdat zij een werkelijk of vermoed veiligheidsrisico vormden voor de Duitse oorlogsinspanningen, terwijl de Amerikanen personen interneerden louter op grond van ras.

Nizkor antwoordt:

Niet relevant als het om de Sjoa gaat, en onwaar. De zinsnede 'de Duitsers interneerden personen omdat zij een werkelijk of vermoed veiligheidsrisico vormden' zou nog waar kunnen zijn – als men zou erkennen dat iedere Jood ervan werd verdacht een veiligheidsrisico te zijn uitsluitend omdt hij of zij Joods was. 

Een rapport van Himmler aan Hitler uit 1942 noemt bijvoorbeeld drie categorieen 'Bandenverdächtige' – mensen die ervan verdacht werden deel uit te maken van de oppositie. Er werden er 19.000 genoemd onder 'gevangen'. Onder 'geexecuteerd' stonden er 14.000. En onder 'geexecuteerde Joden' een derde van een miljoen. Een foto en transcriptie van dit document zijn beschikbaar.

Overigens, het gaat hier om eenderde van een miljoen Joden die eind 1942 in slechts vier maanden waren geexecuteerd door de Einsatzgruppen.

De bewering dat er geen belangrijke verschillen waren, is natuurlijk een leugen. De Amerikanen hebben geen miljoenen mensen doodgehongerd, dwongen hun gevangenen niet om onder wrede omstandigheden te werken, en stuurden ze niet naar gaskamers als ze 'ongeschikt' waren om te werken.

9. Waarom interneerden de Duitsers Joden in concentratiekampen?

Het IHR zegt:

Omdat de Duitsers Joden beschouwden als een rechtstreekse bedreiging van de souvereiniteit en het voortbestaan van hun staat, en omdat Joden in overweldigende mate vertegenwoordigd waren in communistische subversititeit. Iedereen die ervan werd verdacht een veiligheidsrisico te zijn liep echter het risico geinterneerd te worden, niet alleen Joden.

In de allereerste (‘Samisdat’-)versie staat:

Omdat de Duitsers Joden beschouwden als een rechtstreekse bedreiging van de souvereiniteit en het voortbestaan van hun staat. Joden waren in Duitsland in overweldigende mate vertegenwoordigd in communistische subversiviteit. Naar verhouding waren Joden oververtegenwoordigd in sleutelposities in de regering, handel en vrije beroepen. Iedereen die ervan werd verdacht een veiligheidsrisico te zijn liep echter het risico geinterneerd te worden, niet alleen Joden.

Nizkor antwoordt:

Alle Joden waren communisten of een gevaar voor de nationale veiligheid? En de Joden in andere landen, zoals Polen? En de homoseksuelen, en de zigeuners? Hier wordt nazipropaganda van de ergste soort gereincarneerd. De stelling dat Joden “in overweldigende mate vertegenwoordigd” waren in “communistische subversiviteit” en in de verkeerde “beroepen” is een exacte echo van antisemitische nazipropaganda.

Feit is dat de nazis dergelijke propaganda gebruikten om de moord te rechtvaardigen op elke Jood die zij achter de oprukkende Wehrmacht aan het Oostfront vonden, en in elk ander land dat zij overweldigden: miljoenen, mannen, vrouwen en kinderen.

Holocaust-ontkenners geven overigens toe dat honderdduizenden Joden, inclusief vrouwen en kinderen, in de oostelijke gebieden werden doodgeschoten. Zie vraag 10 (hieronder). De nazis beweerden dat dit gerechtvaardigd was wegens de oorlogsomstandigheden. Wij vinden het schokkend diezelfde rechtvaardigingen vijftig jaar later opnieuw te zien opduiken.

10. Welke vergaande maatregel ondernam het wereld Jodendom al in 1933 tegen Duitsland?

Het IHR zegt:

Een internationale boycot van Duitse goederen

De allereerste versie (Samisdat) zegt:

Op 24 maart 1933 verklaarde het Internationale Jodendom Duitsland de oorlog en verordonneerde het een wereldwijde boycot van Duitse goederen, alleen maar omdat de Duitse regering Joden had verwijderd uit invloedrijke posities en de macht terug had verplaatst naar het Duitse volk. Het boycot-bevel en de Joodse “oorlog” tegen Duitsland werden in de wereldmedia gerapporteerd en overal verspreid. Nepverhalen over Duitse “dodenkampen” circuleerden voor WO2. Als gevolg daarvan hadden de Duitsers het volste recht Joden op te sluiten, als krijgsgevangenen, waar of wanneer ze ook werden gevonden tussen 1933-45!

Nizkor antwoordt:

Deze boycot is toevallig precies dezelfde kwestie waar vraag 11 (hieronder) naar verwijst, alleen in die vraag wordt dit een “oorlogsverklaring aan Duitsland” genoemd. Waarom beschreef het IHR diezelfde kwestie tweemaal met verschillende woorden? Hier zit een luchtje aan.

De boycot van Duitse goederen werd ingezet als reactie op diverse misdaden van de nazi’s, inclusief een door de nazi's geplande boycot van Joodse goederen en diensten. Maar dat “vergat” het IHR gemakshalve te vermelden.

Let op het openlijke antisemitisme in de Samisdat versie (van Ernst Zündel): de gaskamers en de poging tot uitroeiing doen er niet toe, dat er zes miljoen stierven doet er niet toe. Vraag liever of de nazi’s “het volste recht” hadden om Joodse baby’s naar kampen te sturen met weinig eten, geen sanitaire voorzieningen en om zich heen grijpende typhusepidemieen, waar ze stierven als vliegen? Waren die Joodse baby’s “krijgsgevangenen”.

Zelfs “revisionisten” moeten toegeven dat deze slachting heeft plaatsgevonden. De Holocaust-ontkenner David Irving beschrijft een speech van Himmler in 1944 (Skeptic magazine, Vol. 2, No. 4, p. 50):

“Als mensen vragen”, zei Himmler, “waarom moest je de kinderen ook vermoorden, dan kan ik alleen maar zeggen dat ik niet zo’n lafaard ben dat ik iets aan mijn kinderen overlaat dat ik zelf kan doen.” …Het is waar, dat heeft Himmler gezegd. Om precies te zijn zei hij “We maken de Joden af. We vermoorden ze. We doden ze.” …Hij heeft het over het oplossen van het Joodse probleem, over de noodzaak ook vrouwen en kinderen uit te moorden.

Gaf een krantenartikel in 1933 de nazi’s “het volste recht” om dat te doen?

(In het geciteeerde interview stelt Irving dat deze uitspraak van Himmler geen bewijs is van de Sjoa, omdat Himmler niet specifiek het aantal Joden had genoemd die vermoord werden.)

11. Hebben de Joden van de wereld Duitsland de oorlog verklaard?

Het IHR zegt (eerste versie): 

Ja. De wereldmedia kopten “Judea verklaart de oorlog aan Duitsland”.

Het IHR zegt (herziene versie):

Ja. Kranten over de hele wereld rapporteerden dit. Een kop op de voorpagina van de London Daily Express (24 maart 1933) bijvoorbeeld kondigde aan: “Judea verklaart de oorlog aan Duitsland”.

Nizkor antwoordt:

'Wereldmedia'? 'Kranten over de hele wereld'? Er wordt één Britse krant geciteerd, die het heeft over een voorgenomen economische boycot. Er is een transcript van dat artikel beschikbaar. De alinea’s na de kop luidden:

Er is een vreemd en ongelukkig vervolg gekomen op de verhalen van Duitse Joden-pesterijen.
Heel Israel [NB hier wordt het Joodse volk bedoeld: de staat Israel bestond toen nog niet, vert.] over de hele wereld verenigt zich om een economische en financiele oorlog te verklaren aan Duitsland. Totnutoe weerklonk de roep: “Duitsland vervolgt de Joden”. Als deze nieuwe plannen voortgang vinden, zal de Hitlerleus zijn: 'De Joden vervolgen Duitsland'.

Het kan niemand verbazen dat Holocaust-ontkenners vier decennia later een echo laten klinken van deze 'Hitlerleus'. (Zie vraag 62 voor informatie over de denkbeelden van diverse ontkenners omtrent Hitler.)

Kortom, deze vraag-en-antwoord zijn een goedkope truuk om het te doen voorkomen alsof 'het Wereld Jodendom' is begonnen met 'de oorlog' tegen Duitsland, in plaats van andersom. Het woord ‘oorlog’ heeft vele betekenissen. In dit geval betekende het het uitoefenen van economische druk.

Maar het IHR en Zündel willen je doen geloven dat dit een echte oorlogsverklaring was. Hoeveel troependivisies had 'Judea'? Hoeveel tanks? Hoeveel vliegtuigen? Hoeveel mortiergranaten?

Feit is dat Duitsland de echte oorlog is begonnen, de Tweede Wereldoorlog, en dat het die begon door Polen binnen te vallen met vliegtuigen, bommen, tanks en miljoenen infanteriesoldaten. Om dit te vergelijken met een voorgenomen economische boycot is belachelijk, maar een typisch voorbeeld van 'revisionistische' truuks.

Bovendien spreken de ontkenners zichzelf weer tegen. Hun antwoord op vraag 54 stelt dat 'Duitsers onderhielden vriendschappelijke relaties met de Zionistische leiders'. Oorlog is geen vriendschappelijke relatie. Hun verhaal klopt niet.

12. Was dit voor of nadat de geruchten over dodenkampen begonnen?

Het IHR zegt:

Bijna zes jaar DAARVOOR. Judea verklaarde Duitsland de oorlog in 1933.

Nizkor antwoordt:

Het ging om een economische 'oorlog', zoals opgemerkt in het antwoord op vraag 11 (zie boven).

Dit spreekt zichzelf tegen: in het antwoord op vraag 10 (zie boven), stelt de allereerste (Samisdat-)versie dat er in 1933 “nepverhalen over dodenkampen circuleerden”.

Er is nog een interne tegenstrijdigheid: in het antwoord op vraag 54 zegt het IHR dat 'Duitsers onderhielden vriendschappelijke relaties met de Zionistische leiders'. Oorlog is geen vriendschappelijke relatie.

Hieronder verklaringen en daden door nazi-leiders, jaren voor de echte oorlog uitbrak in 1939.

1919: Hitler schrijft in een brief:

… Alles dat mensen doet streven naar grootsere zaken, of het nu religie is, socialisme, of democratie, dient de Jood slechts als middel om zijn hebzucht en dorst naar macht te bevredigen…
Rationeel antisemitisme daarentegen [in tegenstelling tot emotioneel antisemitisme] moet leiden tot een systematische en wettige strijd tegen, en uitroeiing van, alle privileges die Joden hebben boven andere buitenlanders die onder ons leven. Het uiteindelijk doel moet echter zijn het totaal verwijderen van alle Joden uit ons midden.

1924: Hitler schrijft in de gevangenis Mein Kampf, waarin hij betreurt dat Duitsland in de Eerste Wereldoorlog invloedrijke Joden niet heeft vergast.

1932: Hermann Göring zegt, sprekend namens de Nazi-partij die dan nog niet aan de macht is, in een interview met een Italiaanse journalist dat de nazi’s zich moeten verdedigen tegen de Joden door gemengde huwelijken te verbieden, Joden van Oost-Europese afkomst uit Duitsland te zetten, Duitse Joden te ontslaan uit alle banen, eervolle posities of functies waarin zij volgens de nazi’s hun “destructieve, anti-nationale of internationale invloed” kunnen uitoefenen. 

In hetzelfde zwartboek waarin de nazi’s dit interview herdrukten, zeiden zij dat ze de synagoges zouden verbranden, de moordlustige Jodenbende zouden opsluiten in ghetto’s en gevangenissen, en ze aan de bomen zouden ophangen. (13 juli 1932, Stellung der NSDAP) 

Zomer 1932: Nazi-fractie in het Pruisische (Weimar) parlement eist het ontslag van toneelspelers van niet-Duitse afkomst, een verbod op de Joods-rituele slacht van dieren, en het in beslag nemen van eigendommen van Oost-Europese Joden die in Duitsland wonen. 

Juli 1932: Goebbels schrijft een artikel in het dagblad Der Angriff waarin hij oproept tot een pogrom tegen de Joden.

30 januari 1933: Adolf Hitler benoemd tot Kanselier van Duitsland (Machtergreifung). 

Maart 1933: Tegenstanders van de nazi’s gearresteerd en gevangen gezet in de eerste concentratiekampen.

23 maart 1933: Hitler bekrachtigt de 'Wet ter Verwijdering van de Kwelling van Volk en Rijk', die Hitler het mandaat geeft om alle regionale parlementen in Duitsland af te schaffen. 

31 maart 1933: Hans Kerrl, Commissaris van het Pruisische ministerie van Justitie en Hans Frank, Commissaris van het Beierse ministerie van Justitie, verklaren dat alle Joodse rechters en officieren van Justitie onmiddellijk met verlof moesten gaan en dat Joodse advocaten en notarissen niet langer hun beroep mochten uitoefenen [in hun deelstaten; kort daarna verspreidt zich hetzelfde dictum naar andere deelstaten].

De '66 Vragen en Antwoorden' zijn er, zoals de meeste ontkennerspropaganda, op uit om alles te vereenvoudigen. Zij presenteren één enkel uit zijn contekst gerukt merkwaardig feit, en hopen de lezer te overtuigen dat dit alles is wat hij hoeft te weten. Maar als er weer wat van de contekst aan wordt toegevoegd, blijkt het merkwaardige feit vaak niet merkwaardiger dan enige andere gebeurtenis uit die tijd.

Dit zijn slechts de openbare, bekende anti-Joodse daden en geschriften van voor de Joodse boycot van 1933. Die daden en geschriften werden meer uitgesproken en gewelddadig naarmate de tijd verstreek. Hitler werd meer en meer expliciet, totdat hij op 30 januari 1939 publiekelijk verklaarde:

Vandaag zal ik weer een profetie doen: als de internationale financien-Joden binnen en buiten Europa er nogmaals in zouden slagen om naties opnieuw in een wereldoorlog te storten, dan zal het gevolg niet de verBolsjewieking van de aarde zijn en daarmee de overwinning van de Joden, maar de vernietging van het Joodse ras in Europa!

Hij herhaalde die opvatting nog minstens tweemaal in het publiek, tijdens de oorlog, en hij was niet de enige.

13. Welke natie staat te boek als de eerste die massaal burgers bombardeerde?

Het IHR zegt:

Groot-Brittannië – op 11 mei 1940

Nizkor antwoordt:

De stad Guernica in Spanje is in 1937 gebombardeerd door de Duitse Luftwaffe tijdens de Spaanse Burgeroorlog.

Maar wat heeft dit te maken met de Sjoa?

Het is waar de de geallieerden op grote schaal burgers hebben gebombardeerd – net als de Duitsers. Betekent het feit dat er tegen Duitsers wreedheden zijn gepleegd dat zij er zelf geen hebben gepleegd? Wat een gestoorde logica.

De vorige paar vragen zinspeelden hier alleen op, maar het IHR suggereert elders openlijk dat het interneren van Europese Joden gerechtvaardigd was. Zie hun webpagina, The Encampment of the Jews: Might It Have Been Justified? (Het in kampen brengen van de Joden: zou het gerechtvaardigd zijn geweest?)