In 1945 had Lena Küchler zelf pas net de oorlog overleefd, en haar dochter verloren. In Krakau zocht zij naar overlevende familie en kennissen, en vond zij tientallen hongerige oorlogswezen. De lerares en afgestudeerd psychologe richtte een weeshuis op in het bergplaatsje Zakopane, ving de kinderen op, en hielp hen omgaan met hun oorlogstrauma’s. Na een serie antisemitische aanvallen op het weeshuis verliet zij Polen met 100 weeskinderen, vluchtte met hen naar Israel, en bouwde daar een leven met hen op.
Lena’s autobiografie Mijn Honderd Kinderen verscheen voor het eerst in het Hebreeuws in 1959, en werd vertaald in 14 talen. Het boek beschrijft naast het verhaal van Lena zelf ook de verhalen van ‘haar’ kinderen, en hoe zij zich ontwikkelden en hun verlies verwerkten. Wegens het succes van haar eerste boek, schreef Küchler De Honderd Komen Thuis en Mijn Moeder’s Huis als vervolg. Een speelfilm over haar verhaal verscheen in 1987, Lena: My 100 Children. Zij overleed in 1987.
De kinderen vertellen
In de documentaire My 100 Children uit 2003 vertellen de wezen die Lena redde zelf haar verhaal, samen met haar eigen dochter Shira Toren, die jaren na de oorlog geboren werd, en die Lena haar honderdeerste kind noemde. De wezen kwamen voor het eerst in deze documentaire naar voren, nadat Lena jarenlang hun anonimiteit beschermd had.
CIDI-filmlezing
Op maandag 4 mei 2021 om 17 uur bespreken regisseur Oshra Schwartz en Lena’s dochter Shira Toren My 100 Children met CIDI op Zoom. Kijkt u mee? De documentaire wordt tijdelijk aan u beschikbaar gesteld, om in het weekend of maandag vóór de presentatie te kijken. U kunt de film online zien tot maandag 4 mei, om 17 uur. De film is in het Hebreeuws, met ondertiteling.
Kijk hier My 100 Children met Engelse ondertitels (wachtwoord: 100eng) tot maandag 4 mei, 17 uur
Kijk hier My 100 Children met Hebreeuwse ondertitels (wachtwoord: 100heb) tot maandag 4 mei, 17 uur
